IVRP.pl

[Black^Widow]

Dziś punktualnie o godz 17:00 rozpoczęły się w Warszawie centralne uroczystości - upamiętniające 76 rocznicę bohaterskiego i dramatycznego zarazem zrywu - Powstania Warszawskiego. Zrywu który jak niewiele mu podobnych w historii XX wieku miał tak długi i dramatyczny przebieg - a jednocześnie tak wiele bohaterstwa dosłownie 'rozlało się' na ulice Warszawy, tak ze strony małoletnich (a nawet dziecięcych) powstańców jak i wspierającego ich (to trzeba dziś mocno podkreślać) całego społeczeństwa.



Powstanie, które miało - w założeniach - trwać 3-5 dni (maksymalnie tydzień) - kontynuowało nierówną walkę z okupantem niemieckim przez ponad 2 miesiące (1.08-3.10), cały czas licząc na reakcję najpierw ze strony aliantów zachodnich (na zrzuty , dostawy broni i sprzętu oraz finalnie na przerzucenie jednostek wspierających w tym szczególnie zrzut polskiej SBS gen .Sosabowskiego) a później/w trakcie także na reakcję wojsk rosyjskich stojących przez cały czas dosłownie u wrót Stolicy i przypatrujących się w zasadzie biernie - rozgrywającej się tragedii Miasta i jego ludności. Wojsk, o których sadzono (zupełnie niesłusznie i nawet naiwnie, jak wiemy to teraz, po latach) że połączy ich z nami wspólny wróg - czyli Niemiecka III Rzesza. Wojsk w ramach których również były przecież i jednostki polskiej 1 Armii Wojska Polskiego (i to żołnierze jednej z tych jednostek , łamiąc wszelkie rozkazy zdołali przeprawić się pod ciężkim ogniem niemieckim przez Wisłę i dołączyć do walczącej Armii Krajowej w centrum Warszawy....)

Dziś , oczywiście jak o każdej wielkiej bitwie historycznej - powstało wiele szczegółowych i mądrych (lub nawet mądrzejszych) opracowań historycznych i militarnych - które jasno jak i rzeczowo wskazują na wszystkie "za i przeciw" analizując dokładnie, rozbierając na atomy, sytuację przed wybuchem Powstania jak i szanse w chwili jego wybuchu . Jednak należy pamiętać, że tak śmiało i szczegółowo można mówić zawsze post factum - w chwili kiedy się podejmuje decyzje często nie ma się nawet połowy tej całej wiedzy - która ma się "po wojnie" - a i tak jakąś decyzję trzeba przecież podjąć. I to nie jest prawda właściwa jedynie Powstaniu Warszawskiemu i jego dowódcom - tak tworzy się i tworzyła historia każdej bitwy ,wojny czy kampanii. I tak jak o wygranych będą potem 'śpiewać pieśni' (sławiąc skądinąd słusznie ich odwagę i rozwagę) - tak o tych którym nie dane było wygrać - przez wiele lat będą toczyły się spory i rozprawy. Trochę jakby zapominając, że czy to na zwycięstwo , czy na porażkę nawet - i tak złożyło się sumarycznie tysiące , jak nie miliony osobistych decyzji, aktów bohaterstwa i poświęcenia często za cenę życia. I ze one wszystkie - niezależnie od roli jaka została im potem przybrana - stanowią nasze duchową i moralną piękną tożsamość, która także po części czyni nas tymi którymi dziś jesteśmy.

Dlatego dla mnie, osobiście, Powstanie Warszawskie, jest zarazem tak przegraną jak i wielką wygraną, tryumfem woli i bohaterstwa, "wbrew wszystkim i wszystkiemu".

Cześć i chwała - Bohaterom !

[Cyrylica]

Cześć i chwała - Bohaterom !

https://youtu.be/mYx8TBjgJyg

[smokeustachy]

Niektórzy obchodzili tak:
https://twitter.com/bogdan607/status/1289645578201075712

[Cyrylica]

Ohyda.

[Black^Widow]