IVRP.pl

[Agamemnon]

Ukrzyżowanie

Gdy pierwszy ptak przeraźliwy
Skrzek wydarł rano
Boga krzyżowano.
Dobro od zła
Oddalano gwoździami
Jak noc od dnia.
Płaczemy, bo na gwoździach
Powieszono Króla.
Tak - Bóg wił się w bólach.
Ale bardziej na krzyżu kamienia
Rozpacz matczyna
Gdy swego syna
Na bezlitosnej ziemi
Objęła gwiaździstym cierpieniem
Utkanym z milczenia.

tłum. Agamemnon na bazie tłumaczenia Ernesta Brylla

Wiersz zamieszczony w wyborze Ancient Irish Poetry, w tłumaczeniu z irlandzkiego przez Kuno Meyera.

[Agamemnon]

Modlitwa pustelnika

Szepcę modlitwę moją o Chryste Wieczysty
Z głębokiej puszczy nad strumieniem czystym
Znad rozlewiska co ziemię obmywa
Jako obmywa grzechy Twa łaska prawdziwa

Szepcę do Ciebie wprost z ptasiej polany
Która chórem rozmawia z Bogiem swoim Panem
Mówię czując na plecach ciepło południowe
Co spływa z niebios na zioła godowe

Mówię z kościoła co zawsze najczystszy
Pełny powietrza, deszczu i stropów gwiaździstych
Czytam Ewangelię w ornacie zieleni
I marzę o tym by w złocie jesieni
Żyć jak w modlitwie nieprzemijającej
Gdzie by mnie wiatr postawił pod twym bożym słońcem

Tłum. E. Bryll

Wiersz z X wieku.prawdopodobnie napisany przez św. Manchora (Irlandia)

[Rodak]

[Agamemnon]

Modlitwa o światło

Panie wybacz mi grzechy. Modlę się do Ciebie
Modlitwą Jezusową. W potrzebie mnie wspomóż
Niechaj mego błagania lampka zakopcona
Nie będzie ugaszona ani zapomniana
Pozwól, niechaj ten płomyk ledwo pełgający
Będzie i mnie i innym jak maleńkie słońce

Nie gaś tych lampek Jezu choć marny z nich płomyk
Daj im pełgać bezpiecznie w świątyni twych dłoni

Aż Płomień Wieczystego bez żadnego cienia
Otworzy wreszcie ciemność naszego więzienia

tłum: Agamemnon na bazie tłum. E. Brilla

Utwór ten uważany jest za modlitwę św.Columbanusa

[Agamemnon]

Bóg z nami

Od pałaców, bogactwa, które w świecie słynie
Milsza moja kapliczka. Bo w mojej dolinie
Pod moimi gwiazdami i modlitwą własną
Wita słońce i księżyc w swoich ścianach ciasnych

Jakiż mistrz ją budował?
To Mistrz nad Mistrzami
Serce moje, modlitwa...A Bóg co jest z nami
Pokrył ją takim dachem, że u nas nie pada
Więc ogród nasz otwarty. Płotu nie stawiamy
Drzwi otwieramy
Witamy
Witamy

tłum.E. Bryll

Jest to przetrwały fragment wiersza z IX wieku.(Irlandia)

[Agamemnon]

Pieśń eremity

Cis, co wyrasta z łąki zielonej
Jest mym podcieniem
Dąb stary w deszczu i błysku gromów
Domem-schronieniem

Tu me królestwo, mój sad jedyny
Ciężki jabłkami
W parowach słodki owoc leszczyny
Zrywam garściami

Tu jest i studnia, kędy się chłodzi
Napój cienisty
Tutaj rzeżuchę zrywam w ogrodzie
Od rosy czystym

Tu moje ciche bydło domowe
Ma swe popasy
A dzik i borsuk, jelenie płowe
Też przyjdą czasem

Jeśli chcę - cała szlachta odwiedza
Mój dom ubogi
A razem z ludźmi wilkowie siedzą
Bez żadnej trwogi

Śpiewamy sobie w cisowym cieniu
Pieśni godowe
Potem łowimy w bystrym strumieniu
Pstrągi tęczowe

Jajko, żołędzie, buczyny owoc
Za uczty stoją
Czarne jagody i miód wrzosowy
Osłodą moją

Wszystko coś dostał od Boga twego
Rośnie dokoła
Głóg, miękkość róży, poziomki świeżej
I wonne zioła

Lato nad nami co rok otwiera
Swój płaszcz barwisty
Pachnie nam kminek, szczypior, majeran
Jak wiatr soczysty

Już biega, krząta się mysikrólik
W tarniny krzewach
Jaskółka skrzydła na mgnienie kuli
Śmiga nad drzewa

Pasikoników cichym wieczorem
Muzykowanie
Gęsi wabiące jesienną porę
Nagłym gęganiem

Już makolągwa zwołuje ptaki
Jak mały dobosz
Dzięcioł przyświadcza i na robaki
Szuka sposobu

Od morza z deszczem mewa zlatuje
I czapla siwa
Przez wrzosowiska jak okręt pruje
Cietrzew płochliwa

Łąki zielone w radość przechodzą
Już blisko zimy
Tłuste jałówki po zboczach brodzą
Schodząc w doliny

Więc czekam zimy, patrzę jak w drzewach
Wichry się klują
Żegnam łabędzie jak chmury w śniegach
Gdy odlatują

tłum. E. Bryll

Wiersz występuje w kilku XVI - wiecznych manuskryptach. Język utworu
pozwala przypuszczać, że powstał w VIII lub IX wieku.Stanowi typowy przykład irlandzkiej poezji okresu monastycznego.

[Agamemnon]

Psalm 23


Pan moim nieskończonym jest życia pasterzem
Na łąkach i pastwiskach gdzie woda źródlana
Teraz jedno wiem tylko że to własność Pana
Jej kryształ lśni jak diament z wiecznego przymierza

Niebo ziemię z ciemności uczynił świetliste
Bo Pan wiedzie prawymi ścieżkami imienia
On utworzył z kamieni jak z żarna istnienia
Swój Eden nieskończony w kaskadach złocistych

Chociaż serce i dusza wewnątrz we mnie pęknie
Gdy dziś świata katodręk morduje w swych grotach
Krwawą doliną chodzę zła się nie ulęknę

Pan święty wieczysty znicz duszy świętej zapali
Na niebie w nieboskłonach jesiennych omłotach
Odleje próbę z czystego złota
I wprowadzi mnie do wiecznego miasta Jeruzalem




Psalm 23
(wariant drugi)

Pan moim nieskończonym jest życia pasterzem
Na łąkach i pastwiskach gdzie woda źródlana
A to jedno wiem tylko że to własność Pana
Jej kryształ lśni jak diament z wiecznego przymierza

Chociaż serce i dusza wewnątrz we mnie pęknie
Gdy świat jak wąż się pławi w paszcz swoich pozłotach
Dziś gdy świata katodręk morduje w swych grotach
Krwawą doliną chodzę zła się nie ulęknę

Bo Pan wiedzie prawymi ścieżkami imienia
Niebo ziemię z ciemności uczynił świetliste
On utworzył z kamieni jak z żarna istnienia
Swój Eden nieskończony w kaskadach złocistych

Na niebie w nieboskłonach jesiennych omłotach
I we mnie moje serce w duszy mej zapali
Próbę weźmie Pan swoją jak z czystego złota
Wprowadzi mnie do miasta swego Jeruzalem


Agamemnon

[Agamemnon]

Są boży ludzie


W splocie spraw ludzkich warkoczy

Są boży ludzie co mają ogień w swych oczach

Są pełni choć może ubodzy ale szczęśliwi

Z tych oczu cały naród może się żywić

I napełniać swe barki i piersi ich mocą

Bo to jest Kościół od Boga prawdziwy

Bo to są ludzie Kościoła olbrzyma

Ziarno dla nowego pokolenia niwy

I całą swą duszą i całym sercem

Kościół ten kochaj i trzymaj.


autor: Agamemnon

http://agamemnonvppl.blogspot.com

[Agamemnon]

Chrześcijaństwo jest pasem transmisyjnym wartości.

Agamemnon

[Agamemnon]

Chrześcijaństwo nie jest ideologią ani doktryną. Jest realizacją testamentu Chrystusa na ziemi.

Agamemnon

[Edwill]

Dziękuję Ci, Agamemnonie za budujące myśli, wiersze innych i swoje.

Ewangelia Święta na dzień dzisiejszy w Biblista:

http://biblista.pl/index....d=1876&Itemid=1

[Edwill]

Palma naszego zbawienia - Ks. Stanisław Orzechowski

Wielki Tydzień zaczyna się i upływa pod znakiem palmy. Niedziela Palmowa, obchodzona na pamiątkę triumfalnego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy, bywa bardzo widowiskowym wydarzeniem. W każdym katolickim kościele poświęca się palmy. Na pamiątkę tego dnia owe palmy mają potem swoje miejsce w naszych domach przez cały rok. W różnych stronach, zależnie od regionu Polski czy świata, różnie te palmy wyglądają. Są i na dwa metry wysokie, są kunsztownie tkane z barwnych kwiatów. Symbolizują to samo: Chrystusa niosącego nadzieję.

http://www.niedziela.pl/a...=nd200615&nr=35

[Edwill]

Ewangelia wg świętego Jana 20, 1-9

A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono". Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych.

[Rodak]

Zapraszam tych którym nie jest obojętne wychowanie najbliższych i co mówi Biblia o rodzinie :

[Edwill]

Tygodnik pokolenia JP II "Idziemy"

http://www.idziemy.com.pl/nrbiezacy.php

[wolo]

[Hegemon]

[Urszula]

Księga Psalmów mówi: 'Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych'.

To dobre przypomnienie na dzisiejsze czasy. Szczególnie, kiedy się patrzy na działania niektórych 'polityków'.

[Edwill]

Niedziela Wielkanocna:

http://www.ultramontes.pl/krotkie_nauki_25.htm

[Hegemon]

Btw to strona sedewakantystów jest.

[Edwill]

Jak może być stroną sedewakantystów jeżeli tekst pochodzi z 1912 roku?

[Hegemon]

Wydaje się, że serwis w/w uruchomiony został jakiś czas po roku 1912.

[Edwill]

Słucham niekiedy wrażeń osób po rekolekcjach parafialnych. - Słuchaj, ale fajny ksiądz był u nas! Grał na gitarze, a kiedy mówił kazanie do dzieci, dyskutował z nimi, to cały kościół aż trząsł się ze śmiechu. Super! - A co z waszym nawróceniem? - pytam. Zdziwieni patrzą na mnie jak na kogoś, kto się znów czepia. Przecież byli. Nie wystarczy? Fakt, chrześcijaństwo to nie chodzenie ze zwieszoną głową. Potrzeba nam radości - także tej "kościelnej" - ale to jedynie przyczynek do czegoś znacznie poważniejszego. Czy wszystko ma być light?

Do myślenia wielu osób wdarła się bardzo niepokojąca kategoria "fajności". To słowo-wytrych, zresztą jedno z wielu, którymi posługujemy się na co dzień. Stoi za nim bardzo określona postawa. Wbrew pozorom problem nie jest nowy. Jezus też miał z nim do czynienia, ponieważ pokusa budowania wizerunku Boga na ludzki obraz i podobieństwo jest stara jak świat. Ludzie się zmieniają - nawyki pozostają. Wiara Abrahama, o której dziś mowa, przypomnienie ewangelicznego radykalizmu, który nakazuje jasno określić priorytety: co jest twoim skarbem - gdzie jest twoje serce? Wreszcie wezwanie do czujności, a także wierności podjętym zobowiązaniom, wyrażone w przypowieści o roztropnym rządcy, przypomina podstawową prawdę o naszej wierze: nie może być ona zbiorem sentymentalnych idei, praktyk religijnych "na wszelki wypadek" i sumą deklaracji (bez wewnętrznej woli ich wypełnienia). Trzeba postawić całe swoje życie na szali, ulokować w jego centrum krzyż i konsekwentnie przy nim trwać. Nie ma innej drogi.
Problem duszpasterski, z którym dziś trudno nam wszystkim sobie poradzić, polega na tym, że według wielu osób "fajny" ma być też Pan Bóg, który pozwalałby na wszystko. Kościół ma jedynie przyklaskiwać ludzkim wyborom. Będzie wtedy tolerancyjny i nowoczesny, akceptowalny przez młodych. Ma być jak kelner w restauracji przynoszący kartę dań: - Proszę sobie wybrać - może życzy pan sobie któreś przykazanie? Nie trzeba się wszystkimi zbytnio przejmować, skądże. Reinkarnacja? A może Budda obok krzyżyka i pentagram na szyi? - proszę bardzo. Kochacie się? - nie ma problemu, współżycie, wspólne mieszkanie to wasza prywatna sprawa. Przecież nie będziemy się spierać o szczegóły. Zbyt wiele rozbieżności pomiędzy deklaracjami a realną postawą? - Cóż, człowiek nie jest doskonały. Zresztą, jest za mało czasu - trzeba wycisnąć z życia, co się da!...
Tylko co wtedy zostanie z Ewangelii? Wszystko będzie atrapą, życie zaś - tanią podróbką, swoistą duchową chińszczyzną - wersją "instant" oryginału - jak zupka w proszku - łatwo przyswajalną, prostą w przygotowaniu - nic to, że trującą, sztuczną, gwarantującą jedynie namiastkę smaku i trwałości.
Jezus stanowczo protestuje przeciwko takiej postawie. Wszystko, co mówił i co czynił, miało dowieść, że wiara nie jest filozoficzną abstrakcją, ale przyjęciem za prawdę bardzo konkretnych wydarzeń, postawieniem problemu swojego nawrócenia na pierwszym miejscu w życiu, a nie tylko udawaniem, że tak jest. Jest podporządkowaniem wszystkich swoich spraw logice krzyża, zaufaniem do końca słowom Chrystusa. Nie konta bankowe, korzystne kredyty, trafione lokaty ale On ma moc obdarowania nas prawdziwym życiem. Wierzysz w to? Jeśli tak, zrób wszystko, by twoje życie stało się tego czytelnym świadectwem.
ks. Paweł Siedlanowski

[Edwill]

"Nasz Dziennik" podaje wczorajsze kazanie Ojca Świętego:

Począwszy od "anonimowych kapitałów", które czynią ludzi niewolnikami, przez rozwiązły styl życia, ideologiczny terroryzm, po narkotyki - także i dzisiaj chrześcijanie muszą podejmować walkę aż do zwycięstwa z fałszywymi bożkami, które niszczą świat. Zwracał na to uwagę Ojciec Święty Benedykt XVI we wczorajszym przemówieniu podczas otwarcia sesji Zgromadzenia Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu.

Ojciec Święty porównał świat współczesny z pierwszymi wiekami chrześcijaństwa, kiedy krew męczenników "strąciła z tronów fałszywe bożki, poczynając od cesarza". Zwrócił uwagę, że dzisiaj także potrzeba krwi męczenników, przepełnionego bólem krzyku Matki Kościoła przyczyniającego się do przemiany świata i nieprzyjmowania fałszywych bożków. Papież nawiązał tu do dzisiejszych potęg, "anonimowych kapitałów, które niewolą człowieka". Jak zauważył, "nie leżą one już w gestii ludzkiej, ale reprezentują jakieś anonimowe siły, którym ludzie są poddawani, przez które są dręczeni, a nawet unicestwiani". Potępił w ten sposób niekontrolowany finansowy kapitalizm i zagrożenia, które za sobą pociąga.
W poczet fałszywych bożków Papież zaliczył również "potęgę terrorystycznych ideologii, które twierdzą, że działają w imię Boga". To jednak nie o Boga chodzi, ale o fałszywe bożki, które należy zdemaskować. W tym kontekście wymienił też narkotyki - potęgę, która niczym żarłoczna bestia zawłaszcza dla siebie ziemię i ją niszczy". Wspomniał również o "stylu życia promowanym przez dzisiejszą opinię publiczną, dla którego wartości, takie jak czystość czy małżeństwo, w ogóle się już nie liczą". Wszystkie te "fałszywe bożki muszą upaść" - apelował Benedykt XVI.
AP, ANSA

[dziad]

Dzięki Edwil za ten tekst.

[Edwill]

SOBOTA - 27 LISTOPADA

MODLITWA Z OJCEM ŚWIĘTYM BENEDYKTEM XVI

W INTENCJI KAŻDEGO POCZYNAJĄCEGO SIĘ LUDZKIEGO ŻYCIA

OSOBISTA DEKLARACJA MODLITWY I PODZIĘKOWANIE

27 listopada podczas liturgii rozpoczynającej Adwent - czas radosnego oczekiwania na narodzenie Chrystusa - Ojciec Święty Benedykt XVI rozpocznie modlitewne czuwanie w Bazylice św. Piotra na Watykanie w intencji każdego poczynającego się ludzkiego życia. Papież po raz pierwszy wzywa cały Kościół do przyłączenia się do tej modlitwy.
Modlitwa w intencji obrony poczętego życia w jedności Kościoła jest naszym obowiązkiem i budzi wielką nadzieję, że z Bożą pomocą zwycięży cywilizacja życia i miłości.
Osobistą deklarację przyłączenia się do tej modlitwy oraz podziękowanie Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI można złożyć na stronie internetowej:

http://www.tak-dla-benedykta.pl

W innych językach niż polski: http://www.yes-for-benedict.net

List z deklaracją modlitwy oraz podziękowaniem z załączoną imienną listą osób, które go podpisały, zostanie przekazany do rąk Ojca Świętego Benedykta XVI.
Jest to wspólna inicjatywa międzynarodowych ruchów pro-life, prowadzona przez Human Life International. Obecnie deklarację można podpisać w następujących językach: polski, angielski, niemiecki, francuski, włoski, portugalski, ukraiński i rosyjski. W przygotowaniu: język hiszpański, litewski, czeski, słowacki i inne.
Bardzo prosimy o przekazywanie tej informacji swoim przyjaciołom na całym świecie.

Ewa H. Kowalewska

Human Life International - Polska

Klub Przyjaciół Ludzkiego Życia

[Edwill]

NASZ DZIENNIK:

Święta już blisko. Trwają ostatnie przygotowania. Zmęczeni, z niepokojem patrzymy, czy wszystko, co potrzebne, aby świętować, mamy przyszykowane. Choinka, prezenty, świąteczne potrawy, wysłane życzenia... Czy jednak - bombardowani dekoracjami świątecznymi w sklepach i na ulicach, zdenerwowani w długich kolejkach do kas sklepowych - zastanawiamy się, po co to wszystko?

Życzymy sobie "wesołych świąt". I one takie będą - radosne i prawdziwe, ale pod warunkiem, że Chrystus narodzi się w naszym sercu. Ich treść dotrze do nas wtedy, gdy otworzymy się na działanie Boga i zaprosimy Go do siebie. Prorocy adwentowi upominali nas, że aby przeżywać święta, nie wystarczy posprzątać w domu i zrobić świąteczne zakupy. Trzeba też posprzątać w sercu. I to już ostatni moment, by przystąpić do sakramentu pojednania i przygotować serce na przyjęcie nowo narodzonego Pana. Bez tego pełne przeżycie świąt będzie niemożliwe.Boże Narodzenie to czas weryfikacji autentyczności naszych wzajemnych relacji. Dla niektórych święta te mogą być koszmarem, gdyż uświadamiają im, jak bardzo są samotni. To dotyczy nie tylko osób starszych, zapomnianych przez najbliższych bądź singli, którzy niczym meteoryt wędrują przez świat, w poszukiwaniu swego miejsca i bratniej duszy. To dotyczy także osób żyjących w rodzinie, ale nieczujących się dobrze wśród bliskich, wyizolowanych, emocjonalnie dalekich, obcych. Święta Bożego Narodzenia stanowią dla nich ciężar, gdyż wtedy - bardziej niż w pozostałe dni w roku - uświadamiają sobie brak miłości.
Niedawno słyszałem, jak pewien młody człowiek mówił: "Nienawidzę tych świąt. Są pełne obłudy, kłamstwa, udawanych uśmiechów, pozornej dobroci. W naszej rodzinie to najokropniejsze dni w roku".
Święta stanowią również okazję do weryfikacji naszego stosunku do Boga, do wiary, do Kościoła. Stawiają poważne pytanie: czy naprawdę wierzysz? Niektórzy próbują dać wymijającą odpowiedź, sprowadzając tajemnicę Bożego Narodzenia do tradycji religijnej, swoistego folkloru. Dla nich te święta mają charakter rodzinny, wypoczynkowy, relaksujący. Są swoistym rytuałem rodzinnym, który sprawia przyjemność i daje okazję do obdarowywania się prezentami. Nie trzeba być bardzo wierzącym, aby śpiewać kolędy i podziwiać szopki bożonarodzeniowe...
Świąt Bożego Narodzenia szczerze nienawidzą antyteiści bądź agnostycy i wiecznie szukający potwierdzeń tezy, że religia katolicka jest zła. Dla nich mówienie o Bogu, który stał się człowiekiem, aby podzielić nasz los i otworzyć nam Niebo, jest absurdem. Od pewnego czasu jesteśmy świadkami ataków na Boże Narodzenie. Gdzieś zabroniono dzieciom przygotowywania jasełek i śpiewania kolęd w szkole. Gdzie indziej wydrukowano 3 mln kalendarzy poprawnych politycznie, w których "zapomniano" zaznaczyć daty świąt chrześcijańskich. Komuś innemu przeszkadza choinka i Święty Mikołaj jako symbole zbyt fundamentalistyczne. Jeszcze inni zabraniają pisania "Merry Christmas", preferując "Happy Holidays". Dlaczego święta Bożego Narodzenia rodzą złość? Dlaczego komuś zależy na zdławieniu radości, którą wnoszą w nasze życie?
Na szczęście dla większości z nas święta Bożego Narodzenia są nadal ważne i pomagają odszyfrować orędzie, jakie niosą. Usłyszałem też kogoś innego, kto twierdził: "Boże Narodzenie jest cudowne. Wtedy czujemy się naprawdę sobie bliscy...". I bynajmniej nie chodziło mu o prezenty, świąteczny stół, słodkie "nicnierobienie". Klęcząc przy żłóbku, wiele osób doświadcza radości, którą daje bliskość Chrystusa. Żłóbek uświadamia im, że są kochani przez Kogoś, kto umie kochać bezinteresownie i bezgranicznie, szczerze i czysto. Betlejem uczy ich, że na świecie nie są sami, a w mrokach i blaskach codzienności jest z nimi Ktoś, komu na nich bardzo zależy. Każdy przeżywa te święta tak, jak umie.
By niczego ważnego z tych świąt nie stracić, trzeba się przygotować duchowo na ich przeżywanie. Temu służy rachunek sumienia. Jeśli zaniedbaliśmy spowiedź adwentową, przystąpmy do niej jak najszybciej. Byłoby nieporozumieniem przeżywanie świąt Narodzin Chrystusa bez zrobienia Mu miejsca, przyjęcia Go i obdarowania miłością. Dołączylibyśmy do mieszkańców Betlejem, którzy zamykali drzwi przed brzemienną Maryją. Nie można ograniczyć tych świąt do "dni wolnych od pracy"; trzeba wejść w ich religijny klimat poprzez uczestnictwo we Mszy Świętej i sięgnięcie po Słowo Boże. By owocnie przeżyć te święta, musimy wejść w siebie. Wtedy zewnętrzne dekoracje i piękno kolęd będą współbrzmiały prawdziwie.

ks. Zbigniew Sobolewski

[Edwill]

EWANGELIA

źródło: Włodek Kuliński - Wirtualna Polonia - 2011-04-16

Jezusa stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie: „Czy Ty jesteś królem żydowskim?”. Jezus odpowiedział: „Tak, Ja nim jestem”. A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał. Wtedy zapytał Go Piłat: „Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciw Tobie?”. On jednak nie odpowiadał mu na żadne pytanie, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród
A był zwyczaj, że na każde święto namiestnik uwalniał jednego więźnia, którego chcieli. Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia, imieniem Barabasz. Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat: „Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem?”. Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie: „Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu”. Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy, żeby prosiły o Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik: „Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?”. Odpowiedzieli: „Barabasza”. Rzekł do nich Piłat: „Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?”. Zawołali wszyscy: „Na krzyż z Nim! Namiestnik odpowiedział: „Cóż właściwie złego uczynił?”. Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: „Na krzyż z Nim!”. Piłat, widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: „Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz”. A cały lud zawołał: „Krew Jego na nas i na dzieci nasze”. Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyśmiany
Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: „Witaj, królu żydowski!”. Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

Droga krzyżowa
Wychodząc, spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jezusa. Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejsce Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc, tam Go pilnowali. A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: „To jest Jezus, król żydowski”. Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie.

Wyszydzenie na krzyżu
Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami, mówiąc: „Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, wybaw sam siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża!”. Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali: „Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela: niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: „Jestem Synem Bożym”". Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa
Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: „Eli, Eli, lema sabachthani?”. To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili: „On Eliasza woła”. Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić. Lecz inni mówili: „Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić”. A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

Po śmierci Jezusa
A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta Świętego i ukazali się wielu. Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym”.
Mt 27, 11-54

[Agamemnon]

Richard Dawkins doczekał się odpowiedzi polskiego filozofa.

„Urojony Bóg Richarda Dawkinsa”
Paweł Bloch


Prezentowana pozycja skierowana jest do najbardziej wymagających czytelników, szukających naukowych odpowiedzi na pytania postawione przez Richarda Dawkinsa w jego książce „Bóg urojony”. Już sam jej tytuł wskazuje, że ostrze krytyki zwrócone jest w czołowe współczesne dzieło ateizmu, a same rozdziały w szczegółowy sposób analizują najpoważniejsze zarzuty, jakie postawił Dawkins religii i chrześcijaństwu. Książka charakteryzuje się wyjątkowo skondensowaną myślą (w odwrotności do swojej oponentki), popartą źródłowo ponad dwustoma przypisami i bogatą bibliografią. Przekrojowo analizuje strukturę logiczną, historyczną jak i aksjologiczną światopoglądu Dawkinsa. Z polemicznego punktu widzenia, jest fascynująca, wciąga w tematykę oraz niezwykle obrazowo analizuje myśli i czyny współczesnego ateizmu.

wersja elektroniczna:
http://urojonybogricharda...arda%20Dawkinsa

wersja książkowa:

http://allegro.pl/listing...89118&country=1

[Qlik]