IVRP.pl

AnnaE

Lubię ten wątek, chociażem ciemna jak kosmos bez gwiazd.

Skąd ta tęsknota człowieka do gwiazd.
Znana scena z filmu, ale przecież każdy tak lubi:

Odkryto planetę z dwoma słońcami.

AnnaE

Hegemon

Nu i taysze kitajscy mają swoją stację kosmiczną. W zasadzie stacyjkę, ale zawsze cuś: http://www.nasaspacefligh...gong-1s-launch/

Hegemon

Gdyby kto z P. T., etc., etc. bywał wew Mordorze koło 8 maja i miał czas jak raz tak po wpół do drugiej, jest wykład do obskoczenia:

Hegemon

Prawie cztery lata temu pisałem o odkryciu planety okrążającej Fomalhauta w konstelacji Ryby Południowej (bardzo ładnie widać teraz gwiazdę ową około 20, nisko nad południowym horyzontem). W tzw. międzyczasie pojawiła się i nabrała popularności teza, że nie planeta to, a w miarę skondensowana chmura pyłu okrążająca macierzystą gwiazdę. Wyniki najnowszych obserwacji wskazują jednak, że faktycznie mamy tu do czynienia z planetą, torującą sobie drogę w otaczającym wciąż gwiazdę macierzystą dysku protoplanetarnym.

http://www.space.com/1823...t-b-zombie.html

Hegemon

Z kategorii nieciekawostek raczej: administracja p. Obamy rozważa pono wyłączenie sond MESSENGER i Cassini. Ot tak, po prostu. Wiadomość absolutnie niepotwierdzona, ale z bywałego że tak peem źródła.

http://forum.nasaspacefli...p?topic=30363.0

ombretta

Hegemon

Ojtam, ojtam, ciemny lud usański od dawna wie, że budżet NASA to tak z połowa federalnego. A pp. Obama, Bolden et consortes są po prostu konsekwentni w tym co robią.

Inna sprawa, że misja Cassini jest zdecydowanie nie koszer, odkąd w oparciu o przesłane przez nią dane stwierdzono występowanie oznak globcia na Saturnie.

filip

Hegemon

Nu proszsz, jacyś Hamerykanie wymowni zrobili wynalazek, że jednak to Słońce za zmianami klimatu stoi. Rzecz jasna, nie mogło obyć się bez porcji rytualnych zaklęć nt przewodniej roli białego człowieka w dziele upowszechniania globcia, ale i tak warto poczytać: http://www.space.com/1928...th-climate.html

bateria helska

Podziękował. Ciekawe, jak wyliczyli te piętnaście procent odpowiedzialności cywilnej Słońca. I czy aby nie jest to procent składany we - na ten przykład - skali dziesięcioletniej, chłe, chłe.

Kosiarz

Podwójne zwycięstwo polskich łazików na zawodach w USA

AnnaE

Bamberga – planetoida o średnicy ponad 200 kilometrów – będzie niedługo widoczna przez zwykłą lornetkę. Na tak małą odległość do Ziemi nie zbliża się żadna tak duża planetoida. Bamberga robi to raz na 22 lata – poinformował dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.

Pierwszym znanym i jednocześnie największym ciałem z głównego pasa planetoid rozciągającego się pomiędzy Marsem a Jowiszem była (1) Ceres. Niedługo potem odkryto kolejne obiekty, takie jak (2) Pallas, (3) Juno i (4) Westę. Wszystkie z nich to duże jak na planetoidy obiekty o średnicach na poziomie 200-500 kilometrów.

– Oczywiście na początku odkrywano największe, a przez to najjaśniejsze ciała. Zwykle więc im mniejszy numer, to z tym większym ciałem mamy do czynienia. Dość poważnym wyjątkiem od tej reguły jest planetoida (324) Bamberga. Została ona odkryta 25 lutego 1892 roku w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez Johanna Palisę – opowiada Olech.

Stosunkowo późne odkrycie może sugerować, że Bamberga jest obiektem o średnicy kilkudziesięciu kilometrów, bo takie rozmiary mają przeważnie obiekty z numerami z czwartej setki listy planetoid. Tymczasem średnicę Bambergi szacuje się na około 230 kilometrów.

– Bamberga jest nietypowa i to z dwóch względów. Po pierwsze, należy do bardzo ciemnych planetoid typu C, których powierzchnia odbija tylko 6 proc. padającego światła. Po drugie, porusza się po bardzo nietypowej i wydłużonej orbicie o mimośrodzie 0,34. To powoduje, że większość swojego życia spędza w odległości od Słońca większej niż typowe planetoidy, a przez to trudniej ją dostrzec – wyjaśnia astronom.

Wydłużona orbita powoduje jednak, że raz na 4 lata i 144 dni Bamberga zbliża się do Słońca na odległość zaledwie 1,77 jednostki astronomicznej. Gdy w tym samym czasie w odpowiednim miejscu swojej orbity znajdzie się Ziemia, oba ciała może dzielić dystans tylko 0,8 jednostki astronomicznej (120 milionów kilometrów). Żadna inna duża planetoida nie zbliża się do Ziemi na tak małą odległość.

– Taka konfiguracja położeń obu ciał zdarza się raz na 22 lata. Najbliższa wydarzy się już 13 września, kiedy Ziemię od Bambergi będzie dzielił dystans tylko 0,81 jednostki astronomicznej. Bardzo małe albedo (procent odbijanego światła – PAP) Bambergi powoduje, że nawet podczas tej rzadkiej opozycji jej jasność nie jest duża. Nie da się jej dojrzeć gołym okiem, ale maksymalny blask na poziomie 8,1 magnitudo powoduje, że dojrzymy ją bez problemów przez niewielką nawet lornetkę – zapewnia Olech.

Obecnie Bamberga świeci w konstelacji Ryb, przemieszczając się na sferze niebieskiej tuż nad gwiazdą Gamma Ryb o jasności 3,7 mag. Na obserwacje najlepiej wyjść około północy, kiedy ten obszar nieba znajduje się na wysokości 40 stopni nad południowym horyzontem. Pierwsza połowa września stwarza dobre warunki do obserwacji ze względu na nów Księżyca wypadający 5 września.

MM, PAP

Hegemon

Ponieważ tak jakby miało się rozpogadzać, garść luźnych wskazówek co do potencjalnych celów obserwacji na najbliższy wieczór.

1) Merkury. Trzy dni po maksymalnej elongacji wschodniej jest wciąż daleko od Słońca (prawie 18 stopni). Po zachodzie Słońca (16:24) czekamy chwilę i szukamy obiektu zerowej wielkości na azymucie 238 - 246 stopni (zachód z niewielką odchyłką na południe).

2) SN2014J. Supernowa w M82 najwyraźniej osiągnęła maksimum blasku (10.5 mag). Tym razem czekamy, aż porządnie się ściemni (przynajmniej do 19), Wielka Misica wznosić się będzie ponad północho-wschodnim horyzontem. Parę M81 / M82 odnajdziemy łatwo, przedłużając przekątną "pudła" Wielkiego wozu (gamma i alfa UMa) dokładnie jeden raz, na prawo od "dyszla". M82 będzie wyraźnie słabsza (8.6 mag) od swej sąsiadki (7.0 mag) i wyróżniać się będzie podługowatym kształtem. Supernową znajdziemy dokładnie w osi podłużnej galaktyki, niedaleko jej centrum. W pobliżu znajdziemy kilka gwiazd podobnej jasności, żadna z nich nie świeci jednak na tle galaktyki.

3) Jowisz. Jaki jest, każdy widzi. Niecały miesiąc po opozycji wciąż chełpi się jasnością -2.6 mag, świecąc na tle gwiazdozbioru bliźniąt. Wielka Czerwona Plama przejdzie przez południk około 18. 36 minut później Europa znajdzie się w bardzo bliskiej koniunkcji (poniżej 2 sekund łuku) ze słabą gwiazdą 10-11 wielkości - możemy potestować zasięg naszych przyrządów do obserwacji nawłasnoocznych.

4) 40 Eridani B/C (omikron 2 Eridani B/C). Niepowtarzalna okazja zobaczenia na własne (ubrane) oczy białego karła, a jeśli instrumentarium pozwoli, także czerwonego. Główna gwiazda układu, 40 Eridani A jest nieźle widoczna gołym okiem poza przestrzenią miejską (4.42 mag), szukamy jej 15 stopni na zachód od Rigla (beta Ori), tuż obok nieco jaśniejszej gwiazdy omikron 1 Eridani. Interesujący nas biały karzeł (40 Eridani B, 9.5 mag) leży w odległości 83 sekund łuku od głównego składnika. Tuż obok znajdziemy czerwonego karła (40 Eridani C, 11.2 mag). Tutaj znajdziemy sporo ciekawych a użytecznych informacji odnośnie tego interesującego układu.

5) Uran. Świeci w Rybach jako obiekt 6 wielkości, brak co jaśniejszych gwiazd odniesienia utrudnia jego szybką identyfikację. Dodatkowym utrudnieniem (albo ułatwieniem, jak kto woli) będzie sąsiedztwo młodego Księżyca (faza 20%), w odległości ~3.5 stopnia. Uroczystą koniunkcję w odległości o stopień mniejszej przewidziano już po zachodzie obydwu zainteresowanych.

Spocznij!

Zbigniew

A co z tym rojem "jakiichśtam..idów" w maju? Faktycznie tak jak piszą na różnych portalikach może być tysiące "ziuków" na godzinę?

Hegemon

Na froncie walki z Wielkim Szejtanem Związek Radziecki podaje rękę bratniemu narodowi irańskiemu: http://nasawatch.com/arch...an-cosmona.html

Hegemon

Proszę ja bardzo: jedna ze świeżo odkrytych planet, okrążających Gwiazdę Kapteyna (najbliższy znany nam podkarzeł, niecałe 13 lat świetlnych stąd) może zaposiadać warunki zbliżone do ziemskich (woda w stanie ciekłym, etc.).

Planet pozasłonecznych znamy multum, każdego niemal dnia poznajemy kolejne. Przypadek powyższy jest jednak ciekawy z paru względów.

1) Niewielka odległość, pozwalająca na bardziej szczegółowe badanie przy użyciu dostępnych lub budowanych właśnie instrumentów (choć kosmiczny interferometr optyczny przydałby się tu bardzo).

2) Jak na podkarła przystało, GK charakteryzuje się niską metalicznością, na poziomie 15% słonecznej (gwoli wyjaśnienia, dla astronoma "metal" to każdy pierwiastek cięższy od helu). Skoro, mimo niewielkiej zawartości ciężkich pierwiastków, mogły wokół takiej gwiazdy powstać skaliste planety, nie można wykluczyć ich istnienia w pobliżu innych pobliskich gwiazd o niewielkiej metaliczności (tau Ceti na ten przykład).

3) GK liczy sobie jakieś 11.5 miliarda lat, okrążające ją planety mają mniej więcej tyle samo, zatem mogą dostarczyć one cennego materiału porównawczego.

http://www.astronomy.com/...orlds-next-door

Hegemon

Obiekt Thorne'a-Żytkow znajszli. Czerwony (nad)olbrzym nadziewany gwiazdą neutronową:

http://kopalniawiedzy.pl/...eutronowa,20431
http://www.dailygalaxy.co...ed-in-1975.html

Edwill

Doskonały film NASA z naszego Słońca opublikowany parę dni temu.

https://www.youtube.com/w...eature=youtu.be

Zbigniew

Od kilku dni mamy całkiem nową teorię nt naszej Galaktyki. Tak sobie usiłowałem rozsylabizować i... znalazłem te 70-80% brakującej masy:

Hegemon

Powiadają, że mamy właśnie szansę na zorzę polarną, choć póki co bieżąca prognoza nie napawa optymizmem: http://www.swpc.noaa.gov/...aurora-forecast

A w piątek częściowe zaćmienie Słońca, że tak przypomnę pro forma.