IVRP.pl

[pioszo54]

Wydawnictwo Literackie, 2011

Świetna literatura, a też trochę obrazu prlowskiej codzienności,
zachęcam.

[bateria helska]

Taa... tematy inteligencko-motoryzacyjne i ten wspólnie znienawidzony sk... Iredyński.
A pod koniec Stanisław (jako ten gorszy z duetu) trochę się dowartościował, wyemancypował, no i już ze Sławomirem korespondować nie chciał ("Zresztą papier mi się kończy i muszę oddać auto do Mercedesa warsztatów").
Zgoda, że dobrze się to czyta i jest tam sporo błyskotliwych kawałków, ale w całości lektura niezbyt budująca.

[pioszo54]

Hm, powyższy, jak i inne Pana wpisy, na które czasami rzucę okiem, skłaniają mnie, proszę o wybaczenie, do zaszufladkowania Pana jako utylitarystę, poszukiwacza poradników.
Dla mnie sztuka ma (jeszcze?)inne warstwy.
Najważniejsza z nich to frajda, zachwyt, powodujące, jak mi się wydaje, wzmocnienie dobra w moim chaosie wewnętrznym, działanie trudno opisywalne, prawdopodobnie, obrazując to (pseudo)naukowo, tworzące jakieś powiązania w podświadomości.
Następna warstwa to, w literaturze, rozmowa z człowiekiem, który chciał i musiał coś powiedzieć, a tutaj jeszcze uczestnictwo w rozmowie dwóch takich facetów, na dodatek wysilających się jeden przed drugim.
No i warstwa trzecia, dla mnie mająca w tym wypadku także posmak sentymentalny, to fragment czasów minionych.

Tą frajdą, chyba głównie z rozmowy, chciałem się podzielić, i stąd mój wpis.

[bateria helska]

A to bardzo ciekawy wniosek tyczący mojej osoby.
Pisanie o "sztuce" w przypadku korespondencji Panów L. i M., jest - ofkors podług mojej mocno skrzywionej, poradnikowej optyki - mocno na wyrost. Ani "Indyk", ani "Solaris" toto nie jest.

[pioszo54]

Czyli przykuł Pana uwagę ten "nawóz" sztuki, aspiracja do wielkości ?
To nigdzie, nawet u Gombrowicza, nie pachnie ładnie, i zgodzę się - nie jest budujące. Po prostu jest.
Myślę też, że przyczyna zaniku korespondencji może być (też) inna - przez te 20 lat wydorośleli i zaczęli dokonywać obrachunku, a idee młodości zblakły.

Dla mnie jednak ciekawsze od zewnętrznego kolorytu było to, co jeden z drugiego wydobywa.

[pioszo54]

a jeszcze

[bateria helska]

Przyznam, że trochę się zagubiłem - nie wiem już, czy w naszej skromnej dyspucie pochylamy się nad literaturą, czy też jednak może nad poradnictwem etycznym (akurat chłopi kontemplujący spiczaste jajko, za rączkę nijak nie poprowadzą).
Doprecyzowuję zatem - w literaturze zazwyczaj dość swobodnie oddzielam Autora od Dzieła (za wyjątkiem pojedynczych utworów takich autorów, jak np. Babel czy W. Grossman), nawet w literackich dziennikach lub pamiętnikach - są upozowane i wystylizowane, i to przed całymi: ludzkością i kosmosem, a nie przed kolegą literatem, którego - dowody w tekstach - trzeba zhaltować, przeskoczyć i zaszpuntować, pomimo wszelkich żywionych oficjalnie przyjacielsko-braterskich uczuć, albo przynajmniej, w ramach odmiany, wyżyć się razem z nim do wyrzygu na osobie trzeciej. Gombrowicz w "Dzienniku" był ubrany stosownie, i jest to - IMO - literatura pierwszego zdecydowanie sortu. Jak Panowie L. i M. w listach do siebie, tak rozebrał się nie do końca apetycznie Witold G. w "Kronosie" i, znowu, nie chodzi tu o styl, który w sporych partiach zachowuje "gombrowiczowskość", jeno o charakter światła, jakie na siebie autor rzuca. A jest to światło znane, pardon le mot, z kibla. Ani ze mnie voyeur, ani fan-kolekcjoner co bardziej pieprznych kawałków czy historyjek przyszpilających konkretnych XYZ przez konkretnych VWŹ ("...bo to, panie dzieju, tak obsmarowali Parnickiego, że gdyby to usłyszał, toby na dupsku przez tydzień usiedzieć nie mógł. Wyjazd do Łomży nudny, ale świece w polmozbycie przynajmniej kupiłem - to dlatego, że sprzedawczyni mnie czytała. Niestety, dyferencjał dalej klekocze, a silnik bierze olej tak, że daj Boże tantiemy...")

[pioszo54]

Ale przecież można wziąć te brudy w nawias, oddzielić,
no mnie nie sprawia to trudności, a dzięki napięciu między autorami dzieją się, mimo brudów, ciekawe rzeczy (np. rozmowa o Summie).

[bateria helska]

Nie twierdzę, że nie ma tam rzeczy ciekawych - zaznaczyłem to już wcześniej.
A problem mam z tą korespondencją taki, że jest ona jak najbardziej prawdziwa i dotyczy konkretnych, rozpoznawalnych i coś znaczących facetów. Dlatego nijak tego nie mogę traktować jako literatury, raczej jako rozmaite odgłosy zza ściany, których raczej (i lepiej) nie powinno się słyszeć. Dlatego na końcu lektury owej cegły czułem coś w rodzaju zażenowania. Był - ów koniec - czymś przewidywalnym, naturalnym zwieńczeniem ewolucji postawy L. - ewolucji od literata niższego czynu mizdrzącego się do głośnego już M., do kogoś, kto chwali się wobec chudego emigranta mercedesem, domem zawalonym tyloma gratami, że właściwie trzeba by wybudować nowy, no i pozycją autora, który właściwie powinien ogarnąć jakoś to wydawanie go na całym świecie, ale mu się nie chce... tak, jak mu się nie chciało napisać od razu do kolegi M. po otrzymanej od kolegi B. prośby o list, i tak jak nie chce się z tego zaniechania tłumaczyć. Oczywiście nie jest tak, że ten odwet był całkowicie nieusprawiedliwiony, nie. Ale babranie się w czyichś całkowicie prywatnych lansadach, podchodach i porzuceniach trudno nazwać przyjemnością.

Zabawne we wszystkim jest np. to, iż panowie M. I L. tak obrabiali sempiternę Iredyńskiemu, że sami padli ofiarą jego autopromocji - najprawdopodobniej to Iredyński rozmaitymi kanałami rozpowszechniał informacje o swoim "prawdziwym nazwisku", licząc na satysfakcję żółciową swoich kolegów po piórze, no i chłop się nie zawiódł.

[pioszo54]

Ja mam prościej - dobrze napisane, kręci mnie --> literatura.

A brudy - trochę śmieszne, trochę zwyczajne, nie pozwólmy by przesłaniały to, co w (tych) ludziach najlepsze.

[bateria helska]

[Black^Widow]

no dobrze, niemniej jednak ocenianie całokształtu przez pryzmat nawet i obficie podlanego zółcią "ten tegesa " jakoś mnie nie leży... Chyba żem mylnie wniosek takowy czytając szan. Przedpiszców wysnuł

[pioszo54]