IVRP.pl

Zuchwała

Tu można pospacerować sobie po księżycu:
http://www.google.com/moo...m=11&apollo=a17
Nie da się tu tego wstawić, bo to się rusza.

Znalazłam ten link na fajnym blogu:
http://grzeshiek.blogspot...-po-ksiycu.html
To link do jednego wpisu, ale polecam cały blog, jest bardzo ciekawy.

Hegemon

Najnowsza iteracja Aresa I (za: http://www.spaceref.com/news/viewnews.html?id=1242 )

Proszę zwrócić uwagę na parametry orbity docelowej

cthulhu

Zbigniew

Hegemon

Właśnie zaczyna się budować kompleks masztów wokół wyrzutni 39B, mający zapewnić ochronę przed wyładowaniami atmosferycznymi. Na początek kilka (-dziesiąt / -set) pali w grunt, jako że grząsko tam cokolwiek.

więcej obrazków

Docelowo wyglądać ma to tak:

* * *

Dotychczasowy system był jakby... no nie do końca skuteczny

...a pamiętać należy, że Ares będzie cokolwiek wyższy od wahadłowca. No i piorunochrona nie byłoby gdzie postawić, jako że FSS rozmontowaną będzie.

Hegemon

Wieść gminna niesie, iż poważnie rozpatruje się poszerzenie osłony aerodynamicznej Aresa V do 10 metrów, bardzo możliwe, że także drugiego stopnia.

źródełko (patrz przedostatnia strona)

Aczkolwiek poziom nastrojów publiki nie podnosi na duchu - a trzeba wiedzieć, że insajderów tam od groma (i jeszcze trochu)

Hegemon

Trwają testy spadochronów systemu odzyskiwania pierwszego stopnia Aresa I (i - jak dobrze pójdzie - rakiet wspomagających Aresa V).

Czasza takiego spadochronu ma średnicę prawie 46 metrów i waży wraz z linkami tudzież resztą osprzętu 900 kg. Podwieszony ciężarek to 19 ton żywej wagi

źródło

Hegemon

...żeby było zabawniej, poważnie rozpatruje się opcję rezygnacji z systemu odzyskiwania dla poprawienia osiągów pojazdu. Biorąc pod uwagę, że liczba segmentów SRB jest ograniczona, a producent dawno już wyleciał z interesu, robi się ciekawie1. Krążą plotki o powrocie do koncepcji segmentów wykonanych z materiałów kompozytowych, cokolwiek lżejszych niż obecne stalowe; pierwotnie miały być one wykorzystane do lotów wahadłowca z bazy Vandenberg na orbity biegunowe.

Zaś oscylacje pierwszego stopnia z linku powyżej to wysoce poważna sprawa jest i kto wie, czy jeśli nie o kasę, to o nie właśnie rozbije się cała impreza

Polecam dyskusję w tym wywłątku.

Hegemon

Fajne pedeefy znalazłem w tomacie Aresów; na razie podlinkuję, jeśli czas pozwoli, wrzucę parę co ciekawszych1 obrazków:

http://ntrs.nasa.gov/arch..._2007031254.pdf
http://ntrs.nasa.gov/arch..._2007031295.pdf

Hegemon

...ale może na początek raz jeszcze obrazki z pierwszego wpisu w tym wątku - tym razem prezentujące najnowszą póki co iterację Oriona (606) - proszę zwrócić uwagę na zwężoną tylną część modułu serwisowego, która przed i w czasie lotu na orbitę osłonięta ma być odrzucanymi później panelami. Nawiasem mówiąc, widoczny na obrazku #1 system ratunkowy może zostać zastąpiony czymś zupełnie innym (i do tej pory nie stosowanym w lotach załogowych). Wygląda też na to, że baterie słoneczne Oriona jakby z lekka urosły

Hegemon

LSAM ma oficjalną nazwę:

Miłe logo, nawiązujące wprost do misji Apollo 11. Oby tylko było je do czego przypiąć :roll:

cthulhu

My tu gadu-gadu, a przecież Księżyca NIE MA :cool:

Hegemon

Rzepa właśnie dowiedziała się o problemach z oscylacjami pierwszego stopnia Aresa I, które my sygnalizowaliśmy w listopadzie ub. r.

Cała sprawa to kompromitacja obecnej administracji NASA - tego typu oscylacje charakterystyczne są dla każdej rakiety na paliwo stałe, nie można ich "zlikwidować", a jedynie wytłumić (w przypadku wahadłowca za "tłumik" robi struktura zbiornika zewnętrznego wraz z materiałami pędnymi). Inżynierowie z NASA wielokrotnie zwracali na ten fakt uwagę przełożonym (którzy narzucili taką a nie inną konstrukcję rakiety), lecz albo nie byli wysłuchiwani w ogóle, bądź też byli - i musieli rozejrzeć się za nowym pracodawcą. Ostateczny efekt tego wszystkiego raczej łatwy jest do przewidzenia

Zgred

Czyli tak jak mówiłem NASA wdroży plan B !

Hegemon

Mają być wkrótce opublikowane superdokładne ponoć mapy radarowe okolic południowego bieguna Księżyca.

śnurek (aktywny po 27 lutego br., godzina 20:00, jeśli czegoś nie pokopałem)

Hegemon

Kasy co prawda brakuje, ale nie przeszkadza to chłopakom bawić się w najlepsze. Owóż wedle najnowszych wieści, pierwszy stopień Aresa V posiadać może 6 silników i być odpowiednio wyższy, tak aby zadośćuczynić zwiększonemu zapotrzebowaniu na materiały pędne. Ciekawe1 tylko co z punktem zaczepienia 5-segmentowych SRB, w zasadzie musi on się znajdować pomiędzy zbiornikami ciekłego wodoru i tlenu. Skoro już zaś o stałopaliwowych mowa, postuluje się zmianę składu chemicznego materiałów pędnych (w zasadzie idzie jedynie o spoiwo, ale ma to ponoć spore znaczenie gdy idzie o wydajność) oraz samej by tak rzec obudowy (segmenty kompozytowe w miejsce stalowych; cuś podobnego miało być użyte przy startach wahadłowców z bazy Vandenberg). Drugi stopień ma mieć średnicę 10 metrów, podobnie jak pierwszy (była już o tym mowa).

Interesująca jest uwaga o ustawieniu Aresa na platformie "skosem" z uwagi na zbyt wąski kanał odprowadzania spalin; wymagałoby to całkowitego przekonstruowania istniejących MLP (albo budowy nowych).

Oczywiście polecam dyskusję na zaprzyjaźnionym zagramanicznym forumie

P.S. Podlinkowany na wstępie artykuł zawiera sporo błędów i nieścisłości. I tak uwaga o "mniejszej ilości dysz niż silników" mija się z sensem, o ile dotyczy dysz właściwych; nigdzie nie praktykuje się podłączania wielu zespołów turbopomp i komór spalania do wspólnej dyszy, wręcz przeciwnie - vide RD-17X/180 choćby. Może tu chodzić jedynie o wspólną dyszę dla spalin z gazogeneratorów kilku silników, podobny patent zastosowano ongiś dla czterech centralnych silników pierwszego stopnia Saturna Ib. Dalej: ESAS zakładał średnicę pierwszego stopnia Aresa V równą 8.4 m (tyle ile ET wahadłowca), nie 10 m. No i wysokość wrót hali VAB jest raczej ciut wyższa niż podane 118 m (120-cośtam, o ile pamiętam).

Hegemon

Link z przedostatniego postu już działa

Hegemon

Trochu się rzeczy nazbierało, wszakże ciężko zebrać się za ich systematyzowanie z 38 stopniami pod pachą

Zaczem uprasza się o wyrozumiałość

Z Aresem V jest cyrk jak ta lala. Aktualna specyfikacja mówi wciąż o sześciu silnikach w pierwszym stopniu, za to SRB zyskały po pół pełnoprawnego segmentu każdy, tracąc przy okazji zgodność z pierwszym stopniem Aresa I. Idzie o to, że po zwiększeniu ilości silników należało wydłużyć zbiorniki ciekłego wodoru i tlenu, zaczem belka przenosząca ciąg SRB, umieszczona pomiędzy w/w zbiornikami, powędrowała do góry. Trzeba wiedzieć, że punkty zaczepienia rakiet wspomagających do tejże belki znajdują się powyżej ostatniego segmentu, stąd konieczność wydłużenia tychże (aczkolwiek niekoniecznie, były koncepcje zastosowania 5-segmentowych SRB do napędu wahadłowca przy niezmienionym ET). Owa połówka segmentu nie jest bynajmniej takim kuriozum, na jakie z pozoru wygląda - każdy z owych segmentów składa się z dwóch "bębnów" łączonych fabrycznie przez producenta i z tak powstałych "dwupaków" po przetransportowaniu ich do KSC zestawiane są SRB. Zatem w rzeczy samej rakiety wspomagające Aresa V składać się mają tak naprawdę nie z 5.5, a 11 segmentów każda. Jasssne?

Były zresztą inne, bardziej egzotyczne pomysły powiększenia metrażu zbiorników poprzez podczepienie do pierwszego stopnia dwóch CBC Delty IV (bez silników). Niewykluczone że wróci się do tego rozwiązania, jako że Ares V wciąż nie jest w stanie dostarczyć (na papierze oczywiście) wymaganej masy w okolicę Księżyca. Stąd przebąkuje się o siódmym silniku w pierwszym stopniu, który oczywiście wymagać będzie dodatkowych materiałów pędnych.

Drugi stopień Aresa V (EDS) ma już oficjalnie średnicę 10 metrów (podobnie zresztą jak osłona ładunku) i napędzany ma być wciąż pojedynczym silnikiem J-2X. Przewiduje się wykorzystanie materiałów kompozytowych gdzie tylko się da, na razie z pominięciem samych zbiorników.

Tera o Aresie I. Tradycyjnie podstawowym problemem (oprócz niedomagań wydajnościowych) są oscylacje ciągu podczas pracy pierwszego stopnia, a konkretnie podejrzenie, że ich częstotliwość zbliżona będzie do częstotliwości drgań własnych korpusu silnika, co prowadzić może do mało przyjemnego w skutkach rezonansu, szczególnie pod koniec pracy SRB. Z rozpatrywanych od jakiegoś czasu kilku opcji wytłumienia drgań, najczęściej brane są pod uwagę dwie czyli trzy

: aktywne znoszenie drgań przy użyciu silników korekcyjnych umiejscowionych u podstawy rakiety (awionika analizująca na bieżąco profil drgań i odpalająca podle niego rzeczone silniki kilkanaście razy na sekundę musi być paradna, nie mówiąc o zaworach), pochłanianie wibracji przez element tłumiący w postaci spadochronu (eleganckie rozwiązanie, trzeba przyznać, acz niespecjalnie wydajne), wreszcie mówi się o konieczności amortyzowania siedzeń załogantów. Szczególnie kontrowersyjny jest pomysł wykorzystania silników korekcyjnych - oprócz dodatkowej masy, którą by wniosły, radykalnie spadłaby niezawodność systemu.

Jeśli idzie o DIRECT, pierwsza jego wersja została zjechana przez expertów NASA jako nierealistyczna (przeszacowano m.in. impuls właściwy chłodzonego regeneracyjnie a nie istniejącego RS-68). Druga (wzmocniony drugi stopień) doczekała się wzmianki na przesłuchaniu w Kongresie, lecz również została zdezawuowana, aczkolwiek bez żadnego uzasadnienia technicznego. Tak czy inaczej szanse na wdrożenie (paskudny rusycyzm) tego projektu widzą się być praktycznie żadnymi. O ile po potencjalnej administracji Obamy nie wypada spodziewać się niczego dobrego, o tyle wśród doradców McCaina ds przedmiotowej tematyki widziano adm. Steidle'a - wiceadmina NASA za rządów Seana O'Keefe, zwolennika użycia istniejących (lub zmodyfikowanych) rakiet klasy EELV.

Swoją drogą, połączenie obu konceptów, np Orion na Delcie IVH lub Atlasie VH (jeszcze lepszy byłby Atlas V Phase 2) + odpowiednik Aresa V z boosterami na paliwo ciekłe byłoby nader sensowne zarówno z technicznego jak i ekonomicznego punktu widzenia. Tyle że paliwo do ICBMów cokolwiek by wówczas zdrożało.

Zawsze też jest alternatywa forsowana przez Zgredka

Dla chętnych parę, parę, parę par i pół pary śnurków:

http://www.nasaspaceflight.com/content/?cid=5394
http://www.nasaspaceflight.com/content/?cid=5413
http://www.nasaspaceflight.com/content/?cid=5474

http://www.nasaspaceflight.com/content/?cid=5458
http://www.nasaspaceflight.com/content/?cid=5420
http://www.nasaspaceflight.com/content/?cid=5451

http://www.chicagotribune...0,1252303.story
http://www.chicagotribune...03.story?page=2

http://www.flightglobal.c...rom-esas-1.html

Hegemon

A tymczasem der Dziennik odkrył był Hamerykę.

B.B. Rodriguez · sympatyk Dołączył: 24 Mar 2006 Posty: 58 Skąd: Pn. Podlasie

Hegemon

Hegemon

Kilka słów w temacie ewolucji Aresa V, a konkretnie liczby i układu silników stopnia centralnego. Pierwotnie przyjmowana konfiguracja pięciosilnikowa zakładała (zarówno w wariancie z SSME, jak i RS-68) układ jak w pierwszym (i drugim) stopniu Saturna V, tzn. cztery zewnętrzne silniki ustawione w kwadrat, z piątym pośrodku:

Po jakimś czasie okazało się, że mogą być problemy z warunkami pracy centralnego silnika - idzie o to, że jego dysza byłaby ogrzewana także i od zewnątrz przez gazy wylotowe pozostałych silników. I tutej leżi pjes pochowany (jak powiedziałby nieboszczyk von Braun), gdyż jak wiadomo (choćby z posta otwierającego wątek

) RS-68 ma, w odróżnieniu od saturnowych F-1 czy wahadłowcowych SSME, dyszę chłodzoną ablacyjnie, przy czym ablator naniesiony jest wyłącznie na jej wewnętrzną powierzchnię. Nietrudno zatem w tych warunkach o przegrzanie silnika. Stąd też pojawiła się koncepcja ustawienia silników w pierścień:

...co wszakże rodziło kolejne problemy - wiążące się zarówno z ogrzewaniem przez rozprężające się gazy wylotowe płaszczyzny pomiędzy silnikami (zwłaszcza na dużej wysokości, w warunkach coraz to mniejszego ciśnienia atmosferycznego), jak i oddziaływaniem pobliskich SRB. Tym niemniej koncepcja ta przetrwała czas jakiś nawet po zwiększeniu liczby silników o 1 (mam gdzieś pedeefa z taką konfiguracją, gdy tylko znajdę, wrzucę stosowny obrazek).

Panaceum na obydwie te bolączki ma być następujące rozwiązanie (jak zwykle, dzięki nieświadomej uprzejmości www.nasaspaceflight.com

)

Czyli: dwa silniki pośrodku - z dala od SRB, w osi prostopadłej do wyznaczonej przez te ostatnie - oraz po dwa przy przeciwległych krawędziach stopnia centralnego, tworzące wraz z poprzednimi dwa trójkąty równoboczne. Nieodzowne byłoby tu zastosowanie znanych z Saturna V osłon aerodynamicznych, które niestety zwiększyłyby opory, nie mówiąc o ich bynajmniej niezaniedbywalnej masie (tu swoje trzy grosze dokłada ponadto bardziej od poprzednich rozwiązań rozbudowana struktura przenoszenia ciągu). Bardziej skomplikowany byłby też system rozprowadzania materiałów pędnych itp.

Aha, nie koniec na tym, jako że w/w konfiguracja wciąż nie spełnia wymagań przed nią stawianych. Mówi się o czymś takim jak Ares V MAX - siedem silników pod stopniem centralnym plus - baczność! - 6.5 segmentowe SRB - spocznij! Znaczy się prawdopodobnie miałyby to być dotychczasowe pięcioipółsegmentówki, zaś reszta to swoisty przedłużacz, mający na celu dopasowanie wysokości rakiet wspomagających do stopnia centralnego, który musi być odpowiednio dłuższy, aby zapewnić niezbędną ilość materiałów pędnych dla kolejnego silnika.

Jeszcze jedno: z uwagi na wymiary deflektorów ciągu na LC-39 A i B (~18 na 15 metrów) praktycznie nie da się ustawić Aresa V w poprzek kanału odprowadzania spalin, tak jak wahadłowca. Zakładano, że rakieta stałaby na platformie startowej skosem, mniej więcej wzdłuż jej przekątnej, jednak przy najnowszej propozycji rozmieszczenia silników byłby z tym problem. Przypomnijmy też raz jeszcze, że obydwa kompleksy nie są już, dyplomatycznie rzecz ujmując, w najlepszym stanie.

Coraz bardziej surrealistycznie wszystko to wygląda, jeśli mogę podzielić się z Państwem opinią

Hegemon

Jeszcze taka mała zaległostka: 18 lipca przeprowadzony został test części systemu ratowniczego Oriona, a konkretnie silnika odsuwającego odrzuconą wieżyczkę ratunkową. Niby nic wielkiego, ale dymu było sporo

(co widać na podlinkowanym filmiku)

http://www.nasa.gov/wmv/2...motor_71708.wmv

Jeszcze w czerwcu zaś przeprowadzono próbę zapalnika głównego silnika wieżyczki, którego to zadaniem będzie odciągnięcie w razie czego kapsuły Oriona wraz z załogantami na bezpieczną odległość od eksplodującego Aresa - czy to na wyrzutni (musi wywindować CM na tyle wysoko, by zadziałały spadochrony), czy też w trakcie lotu, do mniej więcej 100 km nad powierzchnią. Statyczny test samego silnika pono już we wrześniu, zaś pierwsza próba jeneralna kompletnego systemu ratowniczego (tzw. Pad Abort - pełnowartościowa wieżyczka + makieta CM Oriona) - w grudniu br.

Z mniej wesołych informacji, ostatnia próba spadochronów Oriona miała przebieg wybitnie pozanominalny - na skutek przekoziołkowania spuszczonej z samolotu (dla koneserów: C-17) makiety wehikułu, spadochrony nie były w stanie się otworzyć (powiadają, że koniec końców się pourywały), zaczem sama makieta zaliczyła pozanominalny kontakt z gruntem, przyczyniając się do znaczących zmian zarówno w jego lokalnej, jak i swej własnej kompozycji.

Hegemon

W ramach takiegotama: pokaz działania machiny do spawania tarciowego z przemieszaniem, która ma być wykorzystana do konstrukcji górnego stopnia Aresa I, a może i czego innego. Filmik jest w wewnętrznym formacie RealPlayera 10 Ciekawe1, jakie szanse powodzenia miałby proces o naruszenie praw autorskich w związku ze zbieżnością nazw z pewną domeną

http://forum.nasaspacefli...08695#msg308695

Hegemon

Próby z bateriami słonecznymi Oriona; podobne, tylko mniejsze, ma zresztą na wyposażeniu Phoenix. Ta tutaj ma po rozłożeniu średnicę 5.5 metra.

Hegemon

Statyczny test głównego silnika wieżyczki ratunkowej:

pełna rozdzielczość

pełna rozdzielczość

http://www.youtube.com/watch?v=UEx-732gD4o

http://www.nasa.gov/mp4/292532main_LAS_close.mp4
http://www.nasa.gov/mp4/2..._wide_angle.mp4
http://www.nasa.gov/mp4/292533main_LAS_vip.mp4

http://www.nasa.gov/missi.../las_nov08.html
http://www.spaceref.com/news/viewpr.html?pid=26994

Hegemon

A, zacytuję sam siebie, tytułem wtórnego zagajenia

Hegemon

I taka jeszcze uwaga na marginesie: wahadłowce odbyły jak do tej pory 123 loty, co daje 369 silnikolotów (pamiętając oczywiście, że dany SSME użytkowany był po wielokroć). Zanotowano jedną (słownie 1; czas chyba dać sobie spokój z tym grypsem

awarię niekatastrofalną silnika głównego w locie, tzn. przedwczesne wyłączenie go za sprawą wadliwego czujnika temperatury (misja STS-51F, 29 lipca 1985). Godzi się też zauważyć, że podczas ostatniego lotu Challengera jego silniki funkcjonowały jedynie przez niewielką część nominalnego czasu pracy, aczkolwiek przetrwały destrukcję zbiornika zewnętrznego, jak i samego wahadłowca.

Dla porównania, w ośmiu jak do tej pory startach Delty IV wykorzystano łącznie 12 silników RS-68 (wszystkie działały bezbłędnie).

A wnioski wyciągnijcie sobie sami

Hegemon

Wygląda na to, że Obama stawia na EELV. Rozsądny ruch, o ile nie będzie to oznaczać ukatrupienia ciężkiego wehikułu nośnego.

http://www.bloomberg.com/...refer=worldwide

Hegemon

A tymczasem na LC-39B się szarpli i pierwszą wieżyczkę postawili:

Sam dźwig też prezentuje się niezgorzej

(dla skali: wieża wraz z masztem z włókna szklanego liczy sobie prawie 183 m. wysokości)